صدای ولایت

السلام علیک یا سلطان

******
از آن زمان که تو در نیشابور ، سر از کجاوه بیرون آوردی و به کرشمه‌ای آتش شوق بر جگر سوخته خلایق عاشق زدی و صلای توحید سر دادی و آن را مأمن و پناهگاه محکم و خدشه ناپذیر خواندی ، راز ورود به این قلعه را فاش کردی که تویی .

از آن زمان ، ما خورشید ولایت تو را در سرزمین قلب های خویش همیشه در حال طلوع یافتیم و حیات را بی حضور تو در سرزمین خویش ناممکن فهمیدیم.

عشق ما به این خاک تنها از این روست که تو در آن آرمیده ای ،‌ و پیوند ناگسستنی دل ما به این فضای ملکوتی از این جهت که تو در آن تنفس می کنی و رایحه شوق آفرین تو در آن می پیچد.

چه کسی می گوید که ما بی حضور تو توان برخاستن داشتیم؟


چه کسی می گوید که ما بی استشمام بوی تو راه به حقیقت می بردیم؟

چه کسی می گوید که ما جز در پرتو تابناک تو جستن خداوند را می توانستیم؟

ما هنوز «الله اکبر» های تو با سر و پای برهنه در نماز شور آفرین عید را از یاد نبرده‌ایم. همان طنین گرم ناله‌های غریبانه و مظلومانه توست که ما پابرهنگان و مظلومان در این جهان بزرگ را توان ایستادنی چنین بخشیده است.

ما از تو آموخته ایم که هر جا دشمن لباس فریب بر تن کرد ، جامه خدعه پوشید ، نقاب نیرنگ بر چهره آویخت ، بر پشتی مکر تکیه زد و به تخت حیله نشست ، با نوای اعجاز آفرین «الله اکبر» لباس فریب را بر تنش بدریم ، جامه خدعه را بر تنش پاره کنیم ، نقاب نیرنگ را بر چهره اش بشکنیم ، پشت و رویش را هویدا کنیم ، از تخت حیله اش به زیر افکنیم ، به رسوایی‌اش بکشانیم و به عزایش بنشانیم.

برگرفته از: هفته نامه یالثارات شماره 402، ص 60
سید مهدی شجاعی